Uitvaartrituelen wereldwijd
Wanneer een dierbare overlijdt, kan het troost bieden om op een mooie en persoonlijke manier afscheid te kunnen nemen. Tijdens de uitvaart halen we herinneringen op of spelen we muziek die naar hem of haar verwijst. Vaak vindt er na de dienst een koffietafel plaats of worden de assen uitgestrooid op een speciale plek. Op die manier worden onze dierbaren traditioneel gevierd, maar er zijn tal van uitvaartrituelen die cultureel bepaald zijn. We nemen je graag mee in enkele tradities over continenten heen.
- ‘Geesten-geld’ voor rijkdom in het hiernamaals
- Crematie als terugkeer naar de bron
- Eeuwige grafrust
- Sober en met lege handen
Volgens de Chinese traditie worden de meeste mensen begraven in plaats van gecremeerd. Er gaat een bijzonder uitvaartritueel aan vooraf, waarbij de nabestaanden nepgeld (ook wel geesten-geld genoemd) verbranden. Dit geld staat voor rijkdom, dat de overledenen wordt toegewenst in het hiernamaals.
Waar het ene land sterk gelooft in het begraven, houdt het Hindoeïsme vast aan het cremeren van de overledenen. Volgens hun geloof keert het lichaam op deze manier het snelst terug naar de ‘bron’. Er komt een heus ritueel bij kijken waarbij de nabestaanden bloemblaadjes, kruiden en geparfumeerd water over het lichaam strooien, om vervolgens de kist te sluiten en te verbranden.
In de Islamitische cultuur zijn er veel rituelen die strikt worden nageleefd. Van crematie is hier nooit sprake; overledenen doden worden steeds begraven en dit zo snel mogelijk na het overlijden. Het hoofd van de overledene wordt gericht naar Mekka en het lichaam wordt eerst ritueel gewassen.
Oudere generaties kiezen er vaak voor om gerepatrieerd te worden zodat ze begraven kunnen worden in hun land van herkomst. Dit symboliseert voor hen de eeuwige grafrust.
Geen specifieke rituelen op Joodse uitvaarten, die zijn over het algemeen zo sober en eenvoudig mogelijk. Er worden geen bloemen gelegd en geen muziek gespeeld. Ze houden zich aan het gezegde uit de Thora “Met lege handen komt men op de wereld en met lege handen verlaat men de aarde ook weer”.
