Rouwtips
Rouwen is een werkwoord
Iedereen gaat op zijn eigen manier om met het verlies van een dierbare. Hier zijn geen antwoorden of spelregels voor. Neem de tijd en de ruimte die u nodig heeft om het verlies een plaatsje te geven in uw leven. Vastlopen in het rouwen betekent dan ook vastlopen in het leven. Als een rouwperiode blijft duren, kan het zich ontwikkelen tot burn-out, depressieve gedachten of angstklachten. Daarom is het belangrijk dat u hiervoor de tijd neemt. Praten met vrienden, familieleden of andere nabestaanden helpt ook in deze moeilijke periode.
Omgaan met rouw
- (H)erken uw gevoelens en geef uw emoties de ruimte. Verdriet, boosheid, schuldgevoel of angst zijn veel voorkomende emoties tijdens het rouwproces en kunnen iets zeggen over wat u nodig heeft.
- Blijf uw verhaal vertellen aan de mensen om u heen (familie, vrienden, kennissen, buren etc.) Dit zal de pijn verlichten en zorgt ervoor dat de mensen betrokken blijven bij het proces dat u doormaakt.
- Betrek kinderen zoveel mogelijk. Dit hebben ze nodig om te begrijpen wat er gebeurt en gebeurt is. Sluit ze niet buiten, want dat kan alleen maar meer vragen oproepen of een eigen leven gaan leiden.
- Zorg voor regelmaat en structuur: sta op tijd op, eet driemaal per dag en ga op tijd naar bed. Rouwen kost veel energie, daarom is het belangrijk dat u goed voor uzelf zorgt.
- Ga elke dag een stuk fietsen of wandelen. Dat helpt tegen depressieve gevoelens, maakt ‘gezond moe’ en geeft energie.
- Creëer rouwpauzes. Rouwen kost immers veel energie. Plan dingen waar u voorheen ‘blij’ van werd. Op die manier kunt u zich wat opladen en houdt u energie (over) om te rouwen.
- Iedereen rouwt op zijn/haar eigen manier. Doe waar u zich goed bij voelt.
Betrek kinderen bij het afscheid
Betrek kinderen op een actieve manier bij het afscheid van een dierbare. Het is belangrijk dat u hen daarbij aanspreekt in klare taal, maar tegelijkertijd ook een baken bent waar ze steeds terechtkunnen met vragen.
Enkele tips:
- Gebruik duidelijke en begrijpelijke taal. Zeg ‘opa is dood’ en niet ‘opa slaapt voor altijd’. Kinderen kunnen hierdoor slaapproblemen ontwikkelen omdat ze bang zijn niet meer wakker te worden.
- Vertel kinderen wat ze kunnen verwachten als ze naar de overledene gaan kijken. Ligt hij op een bed of in een kist? Wat heeft hij aan? Ziet hij er anders uit? Is hij bleek? U kunt hen ook zintuigelijk laten ervaren dat een persoon overleden is. Dit kan door bv. samen te voelen dat het hart niet meer klopt of aan de koude handen te voelen.
- Laat kinderen zelf bepalen of ze de overledene willen groeten of niet.
- Het geeft hen vaak een goed gevoel als ze nog iets kunnen doen voor degene die overleden is (een tekening maken, het beschilderen van de kist, het plukken van bloemen voor op de kist, …)
- Tijdens de uitvaart zelf is het fijn dat kinderen een vaste persoon hebben die hen een beetje in de gaten houdt. Best iemand die iets verder van de overleden dierbare staat. Want iemand die zelf druk bezig is met afscheid nemen, kan geen twee dingen tegelijkertijd.
