Het verhaal van Sharon Geirnaert is intens, hartverscheurend maar ook aangrijpend en hoopvol. Hoe je als sterrenouder het leven een andere kleur kan geven en anderen kan inspireren.
Sharon zou mama worden van Nina. Het moment was eindelijk aangebroken en zij en haar man zouden hun pasgeboren kindje warm koesteren. Helaas besliste het lot anders: Nina werd geboren met een complexe aandoening en werd vrijwel meteen van Sharon’s buik weggenomen richting neonatale afdeling. Het verdict was hard en meedogenloos: de dokters konden Nina niet meer redden.
“Zachtjes vullen mijn armen zich. Nina’s liefdevolle gezichtje doet me zweven en ik vergeet dat we haar net verloren zijn. Ik duw mijn neus in haar donkere haartjes en neem haar geur in me op. Ik geef honderden zoentjes en samen fluisteren we haar de liefste woordjes toe. Een moment dat eeuwen mag blijven duren. Ik leg haar op haar buikje op mijn man. Een prachtig tafereel waarvan ik meteen zeker weet dat ik het moet vastleggen. Ik grijp naar mijn fototoestel en neem een hele reeks foto’s. Ook de vroedvrouw neemt een foto van ons samen. Ondanks al het verdriet voel ik dat herinneringen maken iets is wat nu heel belangrijk is.”
Voor Sharon zijn de foto’s die ze toen maakte van haar dochtertje, haar meest kostbare bezit. Het rouwen bestond dan ook vaak uit het bekijken van alle foto’s. Sharon vond ook veel steun bij lotgenotengroepen en kon met andere sterrenouders praten over hun persoonlijke ervaringen.
“Iedere keer viel het me op hoe weinig beelden deze ouders hadden van hun baby. Soms waren de beelden ook heel hard, rauw en kil. Ik had het er moeilijk mee dat het beeld van je kind er één is waarbij je angst moet hebben dit te laten zien aan anderen. Terwijl je net zo fier bent op je kind. Ik voelde en wist dat het anders kon. Dat zette mij er in 2016 toe aan om samen met Anneleen Fransen ‘Boven De Wolken’ op te richten. Op deze manier kunnen we ervoor zorgen dat andere sterrenouders ook een tastbare herinnering kunnen krijgen: een foto van hun sterrenkindje.”