Zin geven aan het leven na het verlies van een kind

Het overlijden van een kind laat ouders achter met een gapende wonde en een immens grote leegte. Of en hoe je die als moeder of vader opnieuw kan opvullen, is voor iedereen anders. Julie die haar dochtertje Marie verloor, geeft in deze blog een inkijk in haar rouwproces.

Marie

In juli 2011 wordt bij de 3-jarige Marie, het dochtertje van Julie en Paul, een zeldzame vorm van kanker vastgesteld. Na een zware strijd van 7 maanden sterft Marie op 8 februari 2012.

Na Maries overlijden ging mama Julie op zoek naar ‘verbinding’ met haar dochter, naar het ‘voelen’ van haar aanwezigheid. ‘Ik kon gewoon niet geloven dat Marie 3,5 jaar geleefd had en dat er daarna niks meer zou zijn’, zegt Julie.

Haar zoektocht bracht haar naar cursussen en boeken met als thema ‘het leven na de dood’ en zette haar aan om artistiek bezig te zijn. ‘Als ik schilder, weet ik gewoon dat ik niet alleen schilder. Zo voelt dat toch. Het heeft mij heel veel troost gebracht dat de verbinding met Marie niet weg is.’

Boek ‘Marie’ en ‘Op pad met verdriet’

Vandaag blijft Marie verder leven. Niet alleen in de harten van mensen die haar graag zien, maar ook in de boeken ‘Marie’ en ‘Op pad met verdriet’ die Julie voor haar overleden dochter schreef. Terwijl het eerste boek gaat over het ziekteproces van Marie, bespreekt Julie in het tweede boek haar eigen rouwproces.

‘Op pad met verdriet’ is een eerlijk en authentiek boek met sprekende aquareltekeningen, waarbij Julies verdriet wordt gesymboliseerd door een grote steen, waarmee ze vervolgens op pad gaat.

‘In plaats van dat er woorden kwamen, kreeg ik beelden door: beelden van mezelf met een zware steen. Een beetje op een chaotische manier die zo kenmerkend is voor een rouwproces. Ik hield daarom altijd een notitieboekje bij de hand, waaruit onder meer deze tekening voortkwam.’

- Julie, schrijfster van ‘Marie’ en ‘Op pad met verdriet’

We Love Mariefonds

Naast het schrijven, waren er voor Julie nog andere zaken die haar hielpen om het verdriet draaglijker te maken. Zo vond ze troost in de natuur, in de nabijheid van water of in gesprekken met mensen, maar ook in het ‘We Love Mariefonds’.

Dit fonds, dat Julie samen met haar partner Paul en een hechte groep vrienden en familie oprichtte, wil troost bieden aan langdurig zieke kinderen of kinderen die van dichtbij geconfronteerd worden met ziekte, verlies of het overlijden van een naaste.

Om het verdriet van deze kinderen te verzachten en bespreekbaar te maken, zet het fonds ‘Sterrenwachterspoppen’ in, een bijhorend prentenboek en het luisterverhaal ‘Het Wolkenverhaal’.

Julie: ‘Ik voel een verantwoordelijkheid tegenover Marie en mezelf om met haar verlies iets waardevols te doen. Het Mariefonds is een thuis geworden waar ik samen met anderen kan creëren tijdens het bespreken van moeilijke en pijnlijke gebeurtenissen. Hier ligt mijn hart. Ik verbind en creëer er tegelijkertijd’.

Thuiskomen

Door met haar verdriet op pad te gaan, ontdekte én creëerde Julie gaandeweg nieuwe dingen om weer thuis te komen.

‘Maries overlijden werd een verhaal over mezelf ‘krachtig kwetsbaar’ te durven opstellen en over hoe dit kan leiden tot het herontdekken van mezelf, mijn verborgen talenten en pure vriendschappen. Een verhaal van intens verdriet werd uiteindelijk ook een verhaal van intense liefde.’

- Julie